Hayatın En Güzel Çağı

Vakit akşam üzeri 

Parktayım

Serin bir rüzgar esiyor

Üzerimde kırmızı mont

Üşür gibiyim, titriyorum 

Başlığını kapatıyorum

Yine karşımda sen varsın

Sen yerine ağaçlarla konuşuyor

Çiçekleri kokluyorum.

Kimsecikler yok

Herkes evinde 

Akşam yemek hazırlığında

Çocuklar var karşımda

Salıncaklarda sallanıyorlar

Kaydıraktan kayıyorlar

Hepsi pür neşe içinde

Baktıkça çocukluğum aklıma geldi

Duygulandım gözlerim yaşardı.

Ne güzel şu çocukluk

Dünya umurlarında  değil

Bağırarak koşuyorlar saklambaç oynuyorlar

Beni anılara salan 

Dünyadan habersiz

Oyundan başkayı düşünmeyen çocuklar

Ne güzel şu çocukluk

Ne güzel eğleniyorlar

Hayatın en güzel çağı çocukluk olsa gerek.