Hayatın En Güzel Çağı Çocukluk

Güneş etkisini bırakmış

Neredeyse akşam olacak

Parkta bankta oturuyorum

Üzerimde kırmızı renkli mont

Serin bir rüzgar esiyor

Üşür gibi oluyorum

Titriyorum!.

Başlığını kapatıyorum.

Yine karşımda hayalin var

Öyle özlem içindeyim ki

Sen yerine ağaçlarla çiçeklerle konuşuyor

Senin yerine çiçekleri kokluyorum.

Park sakin 

Kimsecikler yok

Herkes evlerine çekilmiş

Akşam yemeği hazırlığındalar.

Çocuklar var karşımda

Salıncaklarda sallanıyor

Kaydıraktan kayıyorlar

Hepsi neşeli

Pür sevinç içindeler

Baktıkça duygulandım,

Çocukluğum aklıma geldi

Gözlerim yaşardı.

Ne güzel şu çocukluk

Dünya umurlarında değil

Bağırarak koşuyorlar

Dünyadan habersiz 

Oyundan başkayı düşünmüyorlar

Hepsi pür neşe içindeler.

Ne güzel eğleniyorlar

Beni düşüncelere saldılar.

Ahh ne güzel çocukluk

Hayatın en güzel çağı 

Çocukluk olsa gerek!...