Hayatın Kahpeliği

Hayatın kahpeliğinde karanlık günlerdi.
Beni uçsuz bucaksız yalnızlığa itmişti.
Köpek gibi dışarlara düşmüştüm, ıssız ve soğuktu.
Üşüyordum,elim kolum bağlı çaresizdim.
Sığındığım köşeler karanlıktı,korkuyordum.
Hiçbir şey yoktu,açtım,sussuzdum.
Hergün güneş doğmaz olmuştu.
İt gibi titriyordum.
Elimden tutupta çekip alan yoktu.
Seni bekliyordum günün her saatinde.
Gelmiyordun ve gelmeyecektin biliyordum.
Kahkahaların benim geçtiğim sokaklarda yankılanıyordu.
Duyuyordum,duydukça acı çekiyordum ve ağlıyordum.
Son nefesimi verdiğimde gözlerimin önündeydin.
Asla ama asla kalbimden gitmeyecektin.