Hayatın Kanunu mu Bu

Gidene yas tutar insanoğlu,
Geleni baştacı eder..
Gelenden yana hep korkar,
Bir gün gider diye,
Kuş uykusunda geceler,
Bedeller ödenir,
Zamansız gidişlerde,
Takvimlere sığmayan;
Hafifmeşrep günlerde,
Mendiller avuç açar,
Hep ıslak gözlerde...


Suç mahalline tekrar döner insanoğlu,
Gönül közünün avlusunda,
Büyür vedaların koynunda,
Sakladığı sözcükleri yarım kalır,
Güneşsiz gökyüzülere alışır,
Dört köşeli parantez içinde,
Yoksulluğuyla garibanlığıyla acılara karışır,
Değiş tokuş ettiği sevgilerde yalanlarla tanışır,
Aşkın hüzünlü kentlerinde kalabalıklarda sıkışır,
Cama vuran kelepir sevdalarda,
Bitecek sandığı çilesiyle bakışır...


Hayatın kanunu mu bu yaşadığımız,
Paslı ellerimizde güz sancısı,
Bozgunlarımızın azığı girdaplarda şüpheler,
Zamanın sarkaçında ıslah olmaz ihtimaller,
Sultan Süleymana kalmadı halbuki,
Nemalandığımız çelme takan şu dünya,
İşte bunu çoğu kez bilmez Ademoğlu,
Bi varmış insan,
Bi yokmuş vesselam...