Hayatla Pazarlık

Sensizliğin pazarlığını yaptım hayatla anne!
Onu alma, benim ona ihtiyacım var dedim
O seni hayata getirdi, büyüttü ona ihtiyacın yok artık dedi!
Hayııır dedim!!!
Hayır, benim ona ihtiyacım var
Çünkü o
O benim her şeyim
O benim hayat kaynağım
Eğer o olmazsa
Ben kime anlatacağım derdimi?
Kimi arayacağım başım sıkıştığında?
Çok bunaldığım zamanlarda kimin omzunda ağlayacağım?
Kötüyüm dediğimde ondan başka anında yanımda olabilecek kim var ha söyle?
Kim dolduracak onun kalbimdeki boşluğunu?
O giderse aramızdaki bu inanılmaz sevgiyi kimle paylaşacağım?
Onu benden alırsan ben kimin dizlerinde uyuyakalacağım?
Kimden anneminki gibi bir şefkat bekleyeceğim?
Kim benim asiliğime anneminki gibi bir sabır gösterecek?
Kim söyle hayat? Susma karşımda?
O olmazsa
Benim hayatımdaki boşluğa kim anlam kazandıracak?
Kim yapacak onun o muhteşem yemeklerini?
Kim bizim isteklerimizi bıkmadan karşılayacak?
Kim ona çektirdiğimiz acılara katlanabilecek?
Ve bu kadar şeye rağmen
Kimin kalbi hala bize karşı büyük ama çok büyük bir sevgiyi barındırabilecek?
Bütün bunları yapabilecek bir tek kişi tanıyorum
Annem!
Onu benden alma hayat lütfen alma...

Gitti anne hiçbir şey söylemeden gitti
Nereye? dedim
Sustu, ağlıyordu
Hayatı bile ağlattın be anne
Sensizliğin pazarlığı olmazmış anne bunu öğrendi hayat
Sensizliğin pazarlığı olmazmış... olmazmış anne!...