Hayatsız Kaldım

Olur olmaz zamanlarda
Soyu kırık bir gecenin en ıssızına düşerdi gülüşün
Kıyama durmuş beyaz güvercin kanat çırpardı coğrafyamda
Bir ağustos sıcağında
Saçlarını savururdun güneşin bağrına bağrına
Kurumaya meyletmiş bir çiçeğin özüne düşerdi ellerin
Tek sözün ....gülüm tek bir sözün
Mavi gözlü bir çocuk olurdu
Pas tutan ümit yoksulu yüreğime
Sen
Umudumun adıydın
Umutsuz kaldım.........


Bir sabah ezanındaki imandı sesinin ahengi
Her duyuşum
biraz daha şevk veriyordu kalbimin kırıntılarına
suyumdu gözlerin
kurumuş dudaklarıma adın değerdi bir sabah uyanışta
bahçemdeki toprak
ellerimde nişandın
doğum lekesi tadında
sen
kaderimdin alnıma yazılan
yaşayamadım.........

Şimdi gel gör ki
Halim ibretlere öykü misali
İsyankar bir serzeniş yapıştı paçamın kıvrımlarına
Ellerimde nasır acısında yokluğun
Kuru ekmeğin
Yutkunmaya engeliyle kardeş aldığım nefes
Ve gözlerim kan tutar aklıma her düşüşünde
Sen
yaralarıma ilaçtın
bideva yaşamaktayım.............

bak
yine gün dönüyor
gecenin mateminde gizlenen lacivert sevgiliye
bazen bir yıldız kayıyor şehrin göbeğinde
hasrete uyanan bir Beyoğlu sokağında
bir sarhoş ağlıyor kimi zaman
yıldızın nurunda adım saklı
sarhoşun gözyaşında umudum
ne bir adım kaldı sana yürüyen çıkmazlarda
ne de yarınsız zamanları hoş tutan bir ümit ekmek
sen
nurumdun
ışıksız kaldım.............

İnançlarım vardı
eski bir defterin önsözünde yazılı duran
tan yeri zamanlarda secdeye düşerken başım
avuçlarım açılırdı gökyüzüne
ayalarımda sen
dualarımda sen
sen
rahmana ibadetimde yoldaşımdın
rotasız kaldım...............

hadi bir sabah çıkagel
gittiğin toprağın bağrına değsin ayakların
tebessümün düşsün tabiata
yağmur ol mesela
yağ kirlenmiş avuçlarıma
bir bulut ol örneğin
düşeyim gölgenin faziletine
ya da
toprak ol
al bağrına beni
sarıl sıkıca
iliklerim muhtaç sıcağına
sen
yaşamdın
HAYATSIZ KALDIM................