Haydarpaşa Islak Yüzü-Gitmelerin Acele Hüznü/Son

Bazen şiirleri okursun ama demlenmeye bırakırsın kendini onda,ben öyle yaptım bu seride.Bu kadar ince mi dokunur insan bam teline hani.Belki de şairin tabiriyle Haydarpaşa sadece bir gar değil,bizim bilmediğimiz daha bir çok şeyi barındırır içinde belki de. En nihayet Anadolu kokusunu getirir bizlere.. Başlık bile bambaşkaydı,her şeyi anlatıyor adeta sana,sadece kulak vermek gerek sesine..

Kalemin daim olsun arkadaş...

''Haydarpaşa'nın yerine plazalar konduğunda bu fotoğrafı-o fotoğraf- çektiğim yerden gökyüzünü kadrajıma dahil edemeyeceğim, gökyüzü fotoğraftaki yerini yekpare camdan binalara bırakıp sessizce kaybolacak.birbirileriyle kucaklaşan rayların yerini mermerden yollar alacak belki.... ve o yollarda Anadolu kokusunu taşıyan yolcular değil soğuk bakışlı hanımefendiler ve beyefendiler yürüyecek. ve ben belki de, "güvenlik gerekçesiyle" oralarda fotoğraf çekemeyeceğim bir daha... Sunay Akın. Ve ince bir ayrıntı-Anadolu yakasındaki Haydarpaşa garı batı mimarisini temsil ederken,Avrupa yakasında bekleyen gar ise Osmanlı mimarisiyle göklere selam veriyor. İki farklı oyuncak gibi.. ''Burası Haydarpaşa Garı.Ama sadece bir tren garı değil,Türkiye'nin GARdırobu..''der yine Sunay Akın. Evet,şairin bu serisinde değindiği hüzündür çoğu zaman gördüğümüz yolcuların yüzünde ve son istasyona geldiğini söylüyor bizlere,her trenin son durakta soluklanması gibi.Haydarpaşa zaten 'son' durak diye öğrenmedik mi çocukluğumuzda.İşte şimdi son bir şiir daha,o garda..

Ufuk çizgisi nasıl yırtılır?

kutlarım

Saygılarımca

Şairi'm, teşekkürler paylaşıma / Enfes👑

haydarpaşaya çok yakın oturuyorum,senin şiirinle bir daha baktım oraya,yani baktırdın...ruhuna sağlık güzel bir şiirdi...kutlarım genç şairi...