Haydi

Kırmızılar giyinmişti,    

                            dimdik duruyordu durakta,                                                                                                                                               durak direği!..

Görünce uzaktan çekti bir şeyler, 

                                                   hüzünle karışık bir sevgi tüttü burnumda!
Yanaşıp kaldırımın kıyısına yavaşça, 

                                                       ses verdi fren!
-Haydi dedi atla, 

                        götüreyim gideceğin yere!
Yılların verdiği alışkanlıkla, 

                                        sahiplik duygusuyla!
-Neden, dedi?
-Ben giderim yoluma!
-Biz ayrılmadık mı?

Yavaşça gazlayıp giderken,
Egzost borusundan düşen iki damla ıslattı asfaltı.
Yandı,

        asfalt ağladı!..