Haykır Sevgili

Şimdi avuçlarımda bıraktığın yangının ayak izleri var
Göz kapaklarımda sensizliğin vebali büyük yükü
Köhne odamda kokun
Cehennemimde cennete benzeyen tebessümün
Unut diyormuşsun;
kanadı kırık kuşlarla haber salıp
haykır sevgili ...
hangi özleminden başlayayım acıları silmeye

güneşin temmuz ateşiydi tenin
ve gözlerin dağ kokardı
avuçlarında masum bir kız çocuğunun ürkekliği vardı
saçlarında bir yaz sabahının meltem kokusu
şiirimdin sen
söylenesi güzel cümlelerimdin
sesimi nefesimi kesmenden mi başlasam unutmaya
ya da akvam-ı beşere kör olmama sebebinden mi
haykır sevgili....

Uzat ırmak bakışlarını
Sönmez bir matem var ardında
Mavisine kırgın bir gökyüzü
Bulutun karası,
Dinmez gönül yarası...
Ağla haykırarak ya da bir tebessüm sebep eyle
Gülüşün sonbaharımı sonlandırsın

Karanlık geceleri karanlık sabahlara bağlıyorum
Yokluğunun bestesiyle
Sözler biriktiriyorum adına
Siyah bir sayfada
Odamda kızıl bakışının kumral sancısı
Yastığımda zifir gözyaşım
Kan kusuyorum sevgili
Nereden başlamalıyım unutmaya

Sana kanadı kırık güvercinle haber saldım
Yokluğun ölüm kokusu
Gözlerin vücuduma nüfuz etmiş
Sağnak sağnak güz sancısı
Yaslandım düşlerine
Yaşarken ölüme kardeş
Haykır sevgili ....
Seni mi unutayım