Hayret Ayrılık Yarı Ölmek Değilmiş Meğer

Hayret
Sanmıştım ki ben, oysa
''Güm !'' diye yıkılacaktı başıma,
Şu kavanoz dipli yalan dünya !..

Sanmıştım ki,yeniden doğmamak üzere,
Tümden batacaktı güneş,bir daha...
Ve kalakalacaktım ölene kadar zifiri karanlıklarda !..

''Ölürüm'' demiştim herkese,''Dayanamam ben bu acıya''..
Ve en kral arabesklerden derlemiş,
Bir albüm hazırlamıştım bu olaya...

Hazırdım çocuklar gibi salya sümük ağlamaya,
Kararlıydım,acımı küskün,yalnız,kimsesiz
Sessiz sedasız, ıssız adam gibi bir köşede yaşamaya...

Hayret! Ayrılık ''yarı ölmek'' değilmiş meğer aslında !
Bakıyorum,değişmedi öyle çok şeyler hayatımızda.
Sen,ben ve bak işte yine dönmekte halâ fırıl fırıl Dünya..

İkimiz de yaşıyoruz henüz,batmadı arş-ı alâ..
Beraber olmasak da dirsek temasındayız halâ...
Aramızdaki ''Big Boom''dan sonra ikimiz için de okunmadı sela ..

Evet..Ne battı güneş,ne yıkıldı dünyamız başımıza
Hayat her ikimiz için de kaldığı yerden devamda....
Fark sedece o ki,
Şimdi ben,senden başka limanlarda ve mekânlarda,
Sen ise benden başka ocaklarda ve kucaklarda...
Değişen sadece bu oldu aramızda..

NOT: Hayat her sabah, yeni ümitler vaad ederek, yeniden başlar..