Hazan

Uzak zamanlardan geldim
Künyemde hazan yazılı
İçimde tomurcuk bir gül gibi açarken hayat
Ağzımda acımtırak bir baldıran tadı
Savrulup geldim işte
Nuh'tan kalma bir kıyamet artığı...

Bana göre değil bu bulutlar
Bu gökyüzü bana göre değil
Kulaklarımda hep o ses, hazan
İçimde hüznün tükenmez rayihası
Kalbimde boynunu bükmüş bir gelincik
Ben dört nala avare düşler peşindeyim
Sanki bin yıldır bulutlara gizlenmiş
Doğmayı unutmuş bir güneşin içindeyim...

Gözümde durmadan büyüyen bir çöl
Ufkumda hep bulanık bir vaha
Gölgelere uzanıyorum...
Aynı tonda parlıyor insanların yüzleri
Ölülerle konuşuyorum hayatın rengini
Yeni farkediyorum
Meğer cansızlıkmış her toprağın kaderi...

Bazen sinsice yüzüme gülüyor hayat
Bazen ben ona açıktan gülüyorum
Eskimeye yüz tutmuş yüzümle
Hiç de güzel değilim biliyorum
Sabırsızca çırpınıyor içimde bir kuş
Söz dinletemiyorum...

Hayat üflerken yüzüme tortularını
Süpürüyorum içimden dağınık tozlu yılları
Ne desem ne söylesem beni duymuyor
Soluksuz koşmalarım nafile
Hala tanıyamadın mı beni ey hayat?
Ben o dikiş tutmaz serseri adamım işte...

Uzak zamanlardan geldim
Künyemde hazan yazılı
Hazan sanki benliğime kazınmış bir rol
Sonunda anlıyorum ki
Hayat;
Ne kadar uyursa o kadar gece oluyor insana
Ne kadar yürürse o kadar yol...