Hazan Yapraklarında Hüzün Var
Acıların gölgesine oturmuş
Ufuklardan bir tayfun bekliyor gibiyim
Sigaram zehirden sarılmış
Boğazım kördüğüm
Gözlerimde bir yığın toz duman
Bakışlarımda o delice hazan
Sanki ben hep mi böyleydim
Hep mi gazap yağmurları yağardı üstüme
Izdırapları giymiş kızgın bulutlardan
Titrerdi ya yüreğim ürkerek
Bir sığınak ...
Ah bir sığınak bulabilseydim ,
Her mevsim .....
Hazan yaprakları okşardı saçlarımı
Ağlamak isterdim ...
Oysa gözyaşlarımı ruhumla durmadan...
Durmadan silerdim ,
Sanki bir trendeyim şimdi
Hiç durmadan gidiyorum
Her istasyon hüzün
Bütün vagonları acıyla yüklü
Koltuklar deli bir fırtına
Ateşten sanki alev alev yanmakta
Off .... ben galiba
Yanlış trene binmişim
Durdurun şunu neolur ...
D u r d u r u u u u n !.....
Bu kez mutlaka ....
Mutlaka ineceğim !!!
* yıl 1991 *
Evet Ela'cım 1991'de indim o trenden zor olsa da ...yeni sayfalar açarak hayatımda, yoluma devam ettim . Artık yemyeşil çimenlerle kaplı yollarım ...çünkü çim ektim heryere geçmişe inat ! Teşekkürler ...
😊yıl 1991 treni mutlaka durdurmuşsunuz... Çok güzel bir yaklaşımla VE çok güzel bir dille anlatmışsınız. Umarım o tren hiç gitmez.
gülün yüzünüz daim olsun ...yüreğinize sağlık
Hazan yaprakları okşardı saçlarımı Ağlamak isterdim ...
bazen hazan yaprakları da yetmiyor içimizdeki sonbaharı anlatmaya.. şiir tadında..
sağlıcakla😙
Nilgün hanım kaleminize sağlık