Hazanın İçinde Kaybolup Gidersin Sessizce Çaresiz Yarınlara

Eylül geldi bir hazan düştü yüreğime
Sözlerim suskunluğum oldu
Gönlümde hüzünler geçti delice
Eylül geldi yapraklarım tek tek döküldü yerlere

Eylül şairlerin buluşma noktasıdır
Hazan mevsimidir son baharın habercisidir
Dökülen her yaprakta bir mısra saklıdır
Şairler bunu iyi bilirler

Birde yağmur düştü mü toprağa
Kokusu için için yayıldı mı şair yüreğine
Mısralar dökülür kaleminden
Sararmış boş kağıtlara öylesine

Ölüm kokusu nu duyarsın bazen
İçin ürperir
Ölmek bu mevsimde güzeldir
Tamda hüzünlerin içinde çeker gidersin öte tarafa

Kimseler sormaz hesabı kimseler kesmez biletini
Şairler donup baka kalır gidişine
Eylül ayı hep hüzün doğurur bende
Nedense bir ara gözlerim dolar yaşlar akar çaresiz gözlerimden



Eylülde rüzgarlar bir başkadır
Estikçe gönlüne şiirler coşar alemlere
Kalemin dökülür yine
Bir şimşek çakar birleşir yetim sözcükler kelimelerle

Böyledir işte biraz hüzün biraz dertli geçer Eylül
Geride yıkıntılar bıraksa da güzeldir aslında
Ee biraz da şairsen dökülürsün mısralara
Hazanın içinde kaybolup gidersin sessizce çaresiz yarınlara