Hazin Bir Öykü

Evet ne çabukta geçiyor zaman değil mi?
İşte benim maceramda böyle zamana karşıydı
Daha dün ufacıcık bir tohumdaydım
Zamanla her canlı gibi bende sonumun farkındaydım

Önce tohumdan çıkıp, delip toprağı vardı yeryüzüne
Sonra kök saldı olduğu yere
Gün geçtikçe büyüyor,gelişiyordu
Artık dallanıp budaklanan canlının üzerinde
Benim doğuş vaktim gelmişti
Evet beni tanıdınız
O güzelim ağaçlara renk veren, yaşamını veren
Yaprağım ben
Ama kimse benim yerimde olmak istemez sanırım
Neden mi?
Yazın güneşin alnında benim sayemde yaşamını sürdürmesine
Benim sayemde almasına rağmen soluğu
Sonbahar ve kışın beni dışlaması ağrıma gidiyor doğrusu
Tabiki bu doğanın bir kanunu
Birileri gidecek diğerleri gelecek
Ama yaprağın bu hazin öyküsü hiç mi hiç değişmeyecek!