Haziran

Tozu toprağa katan kasırgalar 

Haziran sıcağında üryan,

Kelimeler bir bir dökülürken 

Yaslandığım ağacı söktüler derinden Yaralarım açık hala, 

Sen bilmezsin, 

Kimse bilmez... 

Yaşarken öğrendim; 

Maskelerle dolaşan milyonlar 

Acımasız ve kötüydüler, 

Bir bir çiçeklerimizi derdiler Tomurcuklarımızı savurdular,

Hava puslu ve kirliydi,

Atıklardan oluşan bir şehirdik,

Dar yollarında dayak yedik

Sustuk...

İçimde biriken çığlıklarla 

Bilendim bu hayatta, 

Üç günlük ömür dediğin, 

Kökünle, dallarınla 

Her gün çiçek açarcasına 

Yaşamaktı...

Hayallerini satmayan çocukların gülüşüne dünyalar sığardı...

Bir ipin ucunda poşetten uçurtmaları,

Ekmeğin sıcağında umutları,

Haziran gibi sıcaktı, 

Ve hayatları bir bir karardı

Haziran sıcağında...

İşte hepsi bu...