(He Unutmadan)Seni Çok Seviyorum...

karanlığın buğusu oturmuş gözlerime
yokluğun sarmış odamın dört bir yanını
yalnızlığa kürek çekiyorum sanki
elimde boş kağıdım
ne yazsam diye debelenip duruyor aklımda kelimeler
kağıt bana bakıyor ben kağıda
kalem yazmayı bekliyor
bense yazacağım kelimeleri
sonra sen geliyorsun aklıma
aşkın çöküveriyor kalbimin ortasına
işte o zaman kelimeler akıyor
kalemimden kağıda usulca
yaz allah yaz
kelimeler yetmiyor seni anlatmaya
satırlarıma ilham veren sen oluyorsun bir anda
sana anlatır gibi içimi döküyorum kağıda
önce aşkımı yazıyorum
sonra hasretimi
kalemim bile yoruluyor seni yazmaktan
kağıdım yeter diyor artık
ama ben genede yazıyorum
bıkmadan usanmadan
aşkın yüzümü güldürüyor önce
iyiki seni sevmişim diyorum
sonra boynumu büküyorum
sana değil kaderime sitem ediyorum
mülteci düşüncüler sarıyor aklımı
hasretin vuruyor kalbimin duvarına
sana giden yolları aşmak istiyorum
yorulsamda düşsemde
gelmek istiyorum sana
yüreğimde aşkın
sırtımda hasretin
yüküm ağır
ama sana taşıdığımı bilmek bile hafifletiyor bu yükü
aşka giden her kapı sana açılıyor
kalbim hep sana geliyor
kalemimin dermanı kalmadı artık
yaza yaza tükendi
kağıdımda sitem ediyor
bir noktalık boş yeri kalmadı
bana kalsa yazacağım çok şey var ama
neyse
elbet birgün beraber oluruz
o zaman sana dökerim içimi
ben zaten o günler için yaşıyorum bu günlerimi
unutma bekliyorum seni
birlikte yaşayacağımız günleri bekliyorum
he unutmadan
seni çok seviyorum