Hedef Tahtası Uydurması

sükunet yağsındı istem
biraz eksilsin itibar
kaçmak lazım o zaman kendinden
hani aşk dahil her şeyi bırakmak
sıcaklara tedavül edilmeli soğukluklar
yorgun imgeler uyumalı evde
ama maviler
vuruyor dalga dalga
gemilere saklanmış geçiyor özlemler
dizlerine yazarken güneş
amele işi tümceler
farkediyorsun ki
kaçtığın sensin sadece
uyanıyor zihnindeki mumya
park ediyor mehtabın yakamozuna
hani tatil diyorlar ya adına...
sabaha dek yatıyor yanında

bir şairin gidebileceği en uzak yer üç nokta...!




anladım
şiirler istanbul gibidir
bir yanı hep deniz
hüzün kadar
dağıldı mı ufunet damarlara
hep bıraktıkların uçuyor martılarla
aşk konuşmuyor senle
biliyorsun
sivrisinek olup sokuyor boyuna
güneşe geçiriyor hırsının dişlerini
bastırmıyor toprak üzerine
suda eriyor balıklar
tuz dolunca genzine konuşuyor gözlerin yamacı
fondip nağmeler düşüyor şarkılardan
'' kendine iyi bak denmez saçma
kendine kalıyor insan eninde sonunda''

hani tatil diyorlar ya adına...!



evet
kendime iyi baktım!
senin gözlerinle
iyi değildim aslında inanma
eksildikçe artan yanım sendin yine
hava değişikti evet
ortam
insanlar
ama olmadı
benzerlerin kadar aptaldım aslında
aya sevdalı geceler bozdurdum sabahlara
anlamak üzmedi mi
asılırken kabullerim kurumaya
her renk bir birine benzerdi evet
hiç dokunmadı ama
senden bihaber coğrafi rengarenk maviler
alkol bulaması afrodizyak gözler
hiç biri doyurmadı hiç biri
iyiyim demek bu zamanlarda
seni sevmiyorum artık, demek gibi
ne kadar artık sevda hırçınlığıysa


bir o kadar da hedef tahtası uydurmasıydı...!





ToprağınSesi