Hedik Verdim Yârime

Harman sonu geldi mi tatlı bir telaş başlar,
Buğdaylar sudan geçer ayıklanır hep taşlar.


Kazanlar sıra sıra kaynatılır ateşte,
Kilimlere serilip kurutulur güneşte.


Hedik demişler ona avuç avuç yense de,
Gelip geçen komşuya bir avuç al dense de.


Kızgın güneş altında üç günde zor kuruyor,
Genç kızlar çekmek için gelip gidip soruyor.


Bulgurun çok işi var soku'da dövülüyor,
Tokmaklar vurulurken yavuklu övülüyor.


Bulgur dövmenin tadı, ayrı bir lezzeti var,
Soku başını kızlar yavukluya eder dar.


Avlunun bir yerinde kaba yel'de savrulur,
Yel vurdukça bulgurlar kepeğinden ayrılır.


Son bir defa sofrada taşlardan ayıklanır,
Yüreğinde yâr varsa durmadan sayıklanır.


Yaz evleri şenlenir değirmenler kurulur,
İlk gözağrım diyerek yavukluya vurulur.


İlk akşamdan toplanır köyün güzel kızları,
Ökselenmiş gözlerin çekilir mi nazları.


Değirmenin sesini bastırırken ezgiler,
Gözlerden gönüllere yol bulur hep sezgiler.


Gecenin yarısında bulgur çekimi biter,
Söylenir hep birlikte mâni'ler cana yeter.


Bir bakır tas içine testiden su katılır,
Mâni'de çıksın diye yüzük, küpe atılır.


Söylenirken mâniler eller uzanır suya,
Kimin şansına çıksa mest olur doya doya.


"Mendil aldım bir deste beni halamdan iste,
Eğer halam vermezse son cevap benden iste."


Bu mâni kime çıktı meraklı gözler sorar,
Sevdâların sonunu herkes hayıra yorar.


Yemekler hazırlanmış sofralar kuruluyor,
Karnınız aç kalmasın diyerek soruluyor.


Bir bulgur gecesini anlatmaya çalıştım,
Onlarla birlik olup mânilere alıştım.