Hediye Şiir

şehrin uğultusundan
ve
kafası karmakarışık insan yığınlarından kaçarken
alır götürür beni dinginliğine dağlar

şehrin haberi dahi yoktur
kahrının çekilmez olduğundan
kaçtığım yere koşup gelenler vardır çünkü
elimin tersiyle ittiğime dört elle sarılan
üzülmez beton
çiçekte değildir kaldırım taşları
toprağı hapsetmiş kara asfalt
dağa özenen yığma tuğla
duygusuz
duyarsız
uçuruma benzeyen balkonlar
ve
yaşıyormuş gibi yapan
huzursuz geçici kiracılar

II

ey yolumun sonu dağlar
yalnızlıktan yorulmuş
eli böğründe meşe ağaçları
gözleri yolda
yolumu gözler
koştuğum
düştüğüm
patikalar
kokusuyla cezbeden dilber
dağların kızı reyhan
gönlümün yaban gülü
sana şiirler getirdim
kalbimin derinliklerinden

ahh
çığırdığım türküleri sessiz sessiz dinleyen yıldızlar
döndüğüme sevinip göz kırpan ay
sesinin yankısını dinleyen gece kuşu
tetikte bekleyen sak kurt uykusu

erkenci kuşlar
kuzuların yaşam dansı
yuvasına çalı çırpı toplayan leylek
çiçeklerin arasında ölümü unutan kelebek

tuzak tanımayan balıklar
suyun keyif veren ninnisi
isyankar aşık kahrı bilmeyen papatya
gülen nilüfer
ben geldim
size şiirler getirdim
alın heybemden