Hejan

yüzü esmere çalmış
kömür gözlü çocuk
yüreğin kadar büyüktü bahtsızlığın

b/öyle sessiz sedasız
ölümler geçiyor coğrafyanda
?' fukara ölümü''
derdi adına usta'm


canında acı haykırışlar
can paramparça/can harabe


dur dinle kömür gözlüm
dilinde demlenen son türkü
dökülmedi daha dudaklarından
söylemeden türkünü
düşmesin bedenin toprağa




gözyaşlarına kefen biçilmedi
salan henüz okunmadı hejan'ım
bilirim, ölüm sessiz ve kimsesizdir
fukara ölümleri kalleştir



ah hejan'ım
Dicle'nin koynuna sal garip hallerini
akıntısına kapılıp gitsin
yoksulluğun kırıntıları


ateş ol ışığın aşkına
aşkın ışığıyla aydınlansın şehrin geceleri


Fırat ağlar gidişine
dağlar ağıt yakar ölümüne
aç gezdiğin bu topraklarda
yalnız başına bırakmadı seni fukaralığın


son adımında ölüm girer koluna
beyaz bir örtü giyinir ömrün