Hele

sesinin buyurgan kimliğiyle yürüyor gölgen
bencilliğinin kendine bile tahammülü yokken
her sabah uyandığımda senin yalnızlığını da
düşünüyorum bütün yalnızlıkları düşündüğüm gibi

süzgün bakışlı bir bebeğin ağız kokusunda hayat
kör bıçakların elinden kurtulur illa ki bulanık acılarla
ve yitik kırallığını arayan bir zavallıya
acımaya nerden başlayacağını bilmez insan

değirmenidir yüreğim ayrılıklarınızın gece gündüz ayık
uyku siyahlarınıza yıldız olsun isterim hele gözyaşlarım
solmuş gülün yaprağı sıcak bir açık yeşilde umutlanır
ve siz sevgili insanlar böyle soluk soluğa sizler için
sizler için soluklanırım