Helen

helen
ben gecenin içinde sana satasan bir rüyaydim
hersey uykuda güzel
hayalde baska
geçip giden zamana dilimde bir söylenti
bugün içim bir çocuk
bütün masumane yanlarimi topluyorum geceye dair


sonsuzlugu gömdüm sen gittiginde
anlamayida hiç ettim
hiç etmeyi bir zaman seninle
bilmem ne kadar güzelim artik
kendimde çelisiyorum çogu zaman
yoksunluk bu bize emanet olan ben
ben içinde en güzel oyuncak


""ki hiç bilmedin bir düste olsa benimki kalabalikta sallanmak


suskunluguma gömülüyorum
bir yerlerde seni ararken senlede dolmak
hani günesin hiç girmedigi odalar
kendi kiyisina küskün denizler
gittin ya hersey ne kadarda sistem
hersey nasilda eksiklerden bosalmis yalnizlik
bir zamanlar nede günesliydi oysa bu limanlar: