Hep İkinci Gerçek

Sonsuz bir uyku gibisin.
Uyanamıyorum senden.
Sokaklarda akan yağmur sularını,
Cennet ırmakları sanıyor uykulu gözlerim.
Çamur birikintilerini,
Eşsiz abideleri sanıyorum tarihin.

Uyanmıyorum.
Bir uyansam,
Ağlayacağım hüzünler var.
Şimdilik,
Yokluğundaki hayalin sarmalıyor hüzünleri.
Yokmuş biliyorum o yüzden hasreti.
Acılara gülüyorum ya,
O yüzden tüm raporlarda yazan teşhis, doğru...
Acıya tepki bozukluğu...


Ne hayatın gerçeğindengeçiyor ruhum,
Ne de hayalimden...
İşte bu yüzden,
Hep sen oluyorsun
Bildiğim ilk gerçekten sonra gelen.