Her Anım Seninle Konuşuyor

Ben deli'miyim ki
konuşuyorum kendi kendime
düştüm yine yola yalın ayak yürürken
konuşurum sesinle...

sensizliğine koşarken
yokluğunu varlığına say
her anım seninle konuşur

bu gün yine yol boyu kederden say
her geçen zamanı
bir derdi bin derde koydunda geldin

sormayın yaralıyım
gelmeyin
gönül seni ararken
hep konuşurum sesinle

dertlerim yine tazelenir
her sabah ayazında
derman buldum derken düştüm senin diline
yok dedikçe yokluğuna yürüdüm
kendi kendime konuşurken

say ki
yağmur yağıyor
ıslandım
yüreğimin sularına buz tutan şelale sesiyle
konuşur olurum senle b/akışırken

baharı gelmez mevsimlerin
ilkbahar yağmurları yağsada
bakışınla
yürek yarası
gönülden kopan nağmeler
derman bulmuyor
ne düşüm nede emelim

ağlayan gözyaşı aydınlatır yüzün karası
aydınlat ışığınla rojdası yüreğimin yandaşı
k/anıyor gönül yarası
yüzün rengine ç/ağlasa gözyaşına bakıyor
her günün zamansız düşlerine

bir sabah ayazına
ne güneşin geldi başıma
nede yüzümle gülüşün karıştı denizdeki dalga boylarına
mavili denizle konuşurken sen endamınla görünürsun

o mavili gökyüzü hasretliği kar kalıyor
her gün batımı rojdası kadarı
yorgunlukluğuna say

gözlerine k/aldı
her anımla dolan umudun yağmuru
an be an hasretine
gülüşüne...

bir gülüşün bir ömüre saysan
ölümde olsa gözlerim seninle yürür
her anım seninle konuşuyor...

14*07*14*