Her Aşik Şizofrendir Biraz

bu, sana verilmemek üzre yazılmış bir mektup
karşımda oturan siluetine yazılmış bir mektup...

varlığınla hayat bulmaya çalışırken
bize düşen, yokluğunda yaşam uğraşıymış
bir beklentim yoktu aslında senden
beklentisiz sevmekmiş kaderimin fermanı
yapacak bir şey yoktu o zamanlar
bu zamanlarda olduğu gibi
insandan yana ter kokusu kalan
herhangi bir coğrafyada
hasretinle samimiyetim insanlara batıyor
aldırmıyorum
aldırmıyorsun
en çok ta bu bana batıyor

davacım da, yargıcım da sen olduğun
hükümsüz sevdam parmaklıklar ardında
hüzün yudumlamaktan usanmışken
kazdığım her tünel sana çıkıyor
çığlıklar koparken avazımda
soğuk beton sevda mahpuslarında
senin adın yazıyor

baktığım her aynada siluetin alıyor gözümü
yansımam yansımana bürünüyor
arkamı dönsem yoksun
ne etsem, nere gitsem sonumsun
kaçsam, olmuyor
sesim kısık
seni özlüyorum
sen;
yine yoksun...

ah bir kuş olsam
rüzgâra binip kanatlansam
omzuna konsam
gözlerine hiç olmadığım kadar yakın olsam
bu sefer sever misin beni?
okşar mısın tenimi art niyet olmadan
yine bakar mısın gözlerime vakitsiz
sevginle besler misin bu âcizi
sevdam bir kuş
zaten hep yanında dolaşan

kalbimi sökme çabalarım kapsıyor gecelerimi
duvarlara kan sıçratmak istemiyorum artık
n'olur kızma bana
biliyorum
her âşık şizofrendir biraz...

aşk;
baharın talazlanan rüzgârı gibi esti
ve geçti
tutamadım
kaçtım insanlık sürüsünden
unutamadım
yavan yalnızlığım da istemiyor beni
sessizlik
ve sensizlik
öpüyor tenimi
bir kıvılcım oldun bana
büyüdüm, yandım
kül kaldım
yanık bir nefes artık öpüşmelerim

imla anlayışımda nem varsa sana adanmıştı
beyaz bir kâğıtta resmine yazılmıştı
varsa bir tutam ömrüm, ömrüne kurban adanmıştı
bu ahmak şiir güzelliğine yazılmıştı
bu ahmak şair güzelliğine...

n'olur kızma bana
biliyorum
her âşık şizofrendir biraz...

***destina***