Her Cumartesi

seni düşündükçe
açan çiçekler baharı
çatılar güneşi
balkonlar korkularını
arabalar yolcularını kucaklayacak inan ki

saklanıp ses verirsin sesime
dinle bak ne zaman nerede
bir çığlık duysam bu senin kalbin
ölülerin ağıtlarını dinlerim
ağlarım dualar sarıp geçmişlerine
yokuşun başı ışıklı kaldırımlar
üzülürüm yaralı ayaklarına serçelerin
sen varsan sevinirim
seni görürüm ve ellerini
serin gölgelerin avlusunda kuşlara
dağıtırım saçlarının telini

dokun ve sev
içime ormanlar doldur diyorsun
bak pencereye benim yüreğim sana açılan kapı
koyulaşmış akşama sorsan bütün şiirler
gözlerine yığılıp anlatacaklar aşkı

beni bırak
konuşmayı bilmiyorum diye
beyaz giyinmişim ve yorgunum
yatıştırıyorum karmaşalarımı seninle
ve kıskanıyorum diye
istiyorum seni göğün içinde soğuyan su gibi
damlayan kalbimi dinle

nasıl inandırsam
sabah olacak nasıl inandırsam sana
boşluğa kulak ver ve sokağın yankısına
hangi kaldırımda hangi şarkıyı söylediğime
tanrıya yalvaran bütün kalabalıklar aşkına
nasıl özlediğime

kıyılara sorsan köpükler söyler
senden uzaklaştığımı sanıyorsun
geri çekilen su
ve alıngan bir çocuk gibi davranıyorsun
inanma o anın durgunluğuna
toparlıyorum basit olmasın diye dalgalarımız
bir dağı aşıyorum bulutlardan geçip
patikaları dolaşıyorum
kızıl yaprakları ve ötesini
haftaları toplayıp işçilerin sevinç gününde
dizine yuvarlanıyorum her cumartesi.