Her Hikaye Elif İle Başlar

Her hikaye Elif ile başlar;
Ve ilk emir düşer göklerden "ikra"

Kalem sözün muhafazası, gönül barınağı
Sebepler müsebeplerle kaim olur yazıyla
Mürekkep yetmez emir sahibini övmeye
Abd dediğin işte her haliyle abd
Her hali işte nazıyla.

Göklerden emir düşer " siz bilmezsiniz, eğer bilseydiniz.."
Nazar ederdiniz, naz ettiğiniz kadar
Sevmeyide öyle bilirdiniz..
Ufkunuz ve hayaliniz yettiği kadar

Demiştim ya;
Dilime kelam değerse kurusun
Usumdan söz geçerse çatlasın diye
Ne söz durur haznesinde ne us sebat eder
Dile gelmez ama fikirden neler geçer!

Şimdi susmayı Babilde ölüm,
Beyrutta ihanet bilirim
Ve bu Şehr-i Stanbul da susmak dedin mi?
Martı çığlıklarında dile gelirim

Her dilde bir yakarıştır aşk maşuka
Her söze her an bir can veririm
Suskunluğumu cahilliğimden bilde
Yakarışlığımı aşktan bilme isterim yinede

Bak işte efkarıma kan düşer gece ayazında
Nicelerdir geceleri esameni söylerim
Belkısta sen, Asiyede sen, Züleyha da sen
Sen diye nice güzeller severim
Her güzelde dile gelirim de
Bir "sen" dedim mi ahd-ı peymanımdan dönerim