Her Karanlığın Kendi Aydınlığına Şerefe

Gökyüzünü kara bulutlar sarmış
Yüreğim gibi karanlık her yer...

Aydınlığın ardından ağlıyor gök
Yas tutuyor yer
Yalnızca bir ışık engel
Zirfiri karanlığa
Hem gökyüzünde
Hem yüreğimde...


Güneşse yok ufukta bugün
Saklanmış bulutların ardına
Gülümsüyor sinsice
Terk ettiği günün hüznüne...

Sanıyorki onsuz olmaz
Ne yer ne de gök
Işık saçmaz başka hiç bir renk
Aydınlanmaz sanıyor o olmadan dünya
Hani öyle mağrur...

Ama aldanıyor
Güneşsiz de aydınlık gün
Tıpki aysız gece gibi
Kendi ışığıyla kör olmuş gözleri
Önünü bile göremiyor
Yazık...


Oysa ne gün muhtaç güneşe
Ne gece muhtaç aya
Aydınlık için
Kaldır başını ey dünyam, ağlama
Bir mum ışığı yeter sana
Yaşamak için...

Her karanlığın kendi aydınlığına şerefe...



7 Ekim 2011
S.Hisar/ İZMİR
[email protected].?~~