Her Öykünün Sonunda Farklı Renklerde Batar Güneş

Mutlu musun şövalye?

Avam savaşçıların dillerine düşmeme
Tek neden
Mohaç düzlüklerinde
Gücüne isyan tekmeliyorken zırhını
Parçalanmış kaval kemiklerinden
Gözler önüne serilen Kızıl rengiydi
İliklerimin...

Janos'a öykünen
Ruhunun kıskançlığı mıdır?
Zırhının korumasında
Biçare tenimi mızrak lamana neden
Yoksa
Kurumuş mürekkebinin tıkadığı kılcallarında
İlerleyen beynelmilel iltihabın
Can yakan acısı kaynaklı mıdır?
Yerinde duramaman...

/.../

Daha çok minicik... Yok yok!
Doğrusu henüz daha cenin iken
Sık ziyaretime gelen kör bir Budist
Yaşamın sırlarını verdi bana
İlki kaçınmamdı can almaktan
Bu yüzden
Ölümcül gücünü kullanmadım kalemimin
Bildim bileli kendimi...


Kıtlık yılları imgelerinin
Paha biçilmezliğine tahrik
Çalmadım tek harfini
Kapı komşum Edgar'ın
Cansız bedenini gördüğümde dahi şiirlerin
Ki
Son şiirine doğum sancısı çeken
Kalem sesine irkilip kırmıştım
Evinin tülden kapısını...


İnandım her maneviyat çıkış noktası temelinde
Dokunabilmek ayrıcalığının getirisi
Doğurganlığın olduğuna
Ve çok ama çok sevdim
Sevdiğim ile sevişmeyi sevişebilmeyi...


Çok sevdiğim oldu benim!


-'Gözden geçirmelisiniz kendinizi'
Dediği an Neruda;
Yapıştı yakasına kocaman ellerim
-Yüzüme bak Pablo
Anıldığım her efsanede
Tersine diğer kahramanların
Altında imzam vardır benim
Dedim...

Beykoz'da bir sokak aşağımızdaydı
Pablo'nun baba evi!

Ha bakın işte
O tek zaafım
Ruh sarhoşluğuma neden
Vazgeçilmez karşı konulmazım;
Kaldı ki
O kör Budist nerden bilsin zevkini!?
Tombul yüzüyle gömülüyorken
Heybeli maviliklerine Kızıl güneşim
Elde tutulan rakıya eşlik
Bostancı akşamları sahil sefahatlerim...