Her Pranga Şeffaftır Her Renk Biraz Maviye Çalar Eğer Hâlâ Seviyorsan

sancılı (t)yaşlar dökülüyor mercanların menfezinden
aşk düşürüyor vakit
boz bulanık takva düşkünü rüyalar
zaman kompleks vuruyor hicrana
yasaklı
kısa devre yapıyor kollar!
astarını deliyor bu defa yüzün hakir serencamı
arterinde zorunlu göz hapsinde gam ,kederinden
belki abarttığım kadar değerli değilsin
yalaz sayhalar üzerinde koşturduğum mavi ülkem...





havaya savruldukça küfr dolu şarkı nakaratları
tek tek toplarım ki;kirletmesin yarınları
utanmak unutmayı kuyruk sokumuna yanaştırmazken
filler yürür çiğner gibi iki ileri bir geri
yırtarım nice buruşuk kağıtlara sarılmış şiirleri!
doğru dayanamam
kıyamadığımdan daha çok sevmişimdir ihtimal
bir entari sevdası olsaydın keşke
bir zoraki lütuf piyangosu sevdanın
ama
bir inatçı talih pusulası yazılmış alnımın bordasına
bazen çağırır deniz en suratsız anlarında
kıyamam
ki; kirlenir diye çıplak ayak dalarım böğrüne
aslında çırılçıplak sivil bir iştahla çağırır deniz
_gel gel korkma bu ölmek değil!_




uğrunda tüm hebalarımın kalın kırmızı reçetesi
tanrı selameti
büyük sevda
ve sen

sağanak yağmur altında kanmayan yakamoz açlığı
az da yağsa çok da değerken aynı hücrelere
yetmek ve yetinebilmek harbinden tutuklu yüreğim
kendini tutuşturacak kava boyun uzatan kibrit
gözleri kapalı ciğeri kendinden önce koşan bir insan silueti
bomba sonrası teyakkuza değmiş savaş alanı
ricatı yüksek sesli düşünmeyi bile ahmaklığın taraçası sayan
kurtuluş kaçmakta değil daha bir sokulmakta!
öğretisinin esaretiyle ayak kıldından mihraba sızan
ahmak yanında sayıklayan o kör düşte
bakma , yağmura ısmarlama elbise diktirtiğime
hoşlanmak kuruyana dek;
aşk ilelebete dek ıslanmaktır
ve unutma;
ışığın azı gibi çoğu da görmeyi engeller
her meşrebe gönüllü asker yazılsa da adım donağım afişlerde
gözlerini karanlığa gömmüş;
yasak meyva cezasında ki o hain kurdum işte...





aşk zamana ihdas bir örgüdür
nasıl,bam teline seladan sonra değen mızrap acı nameler dokur
ne sökmek yok eder onu
ne de ıratmak gözlerden
çocuk oyunları da biter bir gün sıkılır insan
her pranga şeffaftır
her renk maviye çalar
ne söylersen söyle sadece sürçilisandır hâlâ seviyorsan...




sürçer de lisanım arada ,yamanırsa siyaha
boz beyaz bir menekşe say onları suyu yok saksıda
zakkum yeşili tümcelerim mavidir aslında
hissettiğin kadar gidersin
unutulduğun kadar kısalır nihayetinde
hepsi bir varmış bir yok masaldır aslında
uzadıkça siluetinin çerağı bıçak ucu gel gitlerde...



bir acı şarkının savurduğu rüzgar ve avuçlarında hissettiğin ter
ve bilirsin
bazen daldığın bir şarkının derinliği akar içine
yanarken avuçların sadece o şarkı biter
vazgeçmek sadece sıradan bir kelimeden ibarettir
ölmediyse henüz yüreğindeki o nefer...





ToprağınSesi