Her Şey Yine Aynı

Aynı şehrin, aynı ilçesinde,
Bir Temmuz akşamındayım yine.

Gün batmak üzereyken, giden geri gelmez dağlarının ardından,
Yine hüzün çökmekte, bulutların ucundaki karartıdan.

Ezan sesi yükselirken semaya,
Alınlar secde hazırlığında, mermer şadırvanlarda.

Aynı pansiyonun yolundayım,
Arastanın son çekiç sesleriyle, yalnızlığımla birlikte.

Yine karşılayan aynı beni,
Gözlüklerinin üzerinden bakan, tebessüm dolu iki gözle.

Çıkarken, gıcırdayan merdivenlerden sessizliğe,
Yine yüreğim inliyor, açılan kapıyla birlikte sensizliğe,

Her şey yerli yerinde, nasıl bıraktıysam öyle,
Kırlangıç yuvası bile dolu, pencerenin köşesinde.

Uzandığımda da her şey aynı,
Tahta tavan döşeme, beyaz yağlı boyalı.

Biliyorum gözlerimi yumduğumda da her şey aynı olacak,
Göz kapaklarıma saklı resmin, yine benimle birlikte ağlayacak.

Saygılarımla,
28.07.2010 Seydişehir/Konya