Her Yara Gözlerimi Şahit Tuttu

.../
Dokunsalar ağlayacak gibiyim
Gecenin kıyısına bıraktım sesimi
Ünlemi şaşkın sözleri avuçlarına
Bir şehir kadar yorgun
Odalar dolusu yalnız
Ne haldeyim
Sorma
Bilme...



Kasımın hırçınlığı üstünde, küskün bulutun ağlamalarına
Üşümüşken içimin duvarları
Her damla umutları ıslatıp, üşüttü
Ve adımızı yazamadığımız o duvarlar yıkandı
Üstüne özgürlük ve devrime dair yazdığımız o yazılar silindi
Ne çok şeyler yitirdik sevgili
Daha çok yaşanmamışlıklarımız vardı, çiçeği burnunda



Ben her seferinde yüreğimi ağzıma alıp sana hicret ederken
Sen bende ayrılığı sevdin
Hayat denen kargaşada çok yoruldum
Yine de hiç üşenmeden gözlerine çaktım gözlerimi
İçiminde harlanan yangına, gözlerim su taşıdı
Ve her yara gözlerimi şahit tuttu sevgili.!
Bu ne demek bilir misin.?



Yokluğunla avuttuğum o gri bulutlar
Karanlığa nikahlı, birazdan sicim gibi yağacak
Gözlerime davetli bulutları nasıl susturabilirimki
Gözlerini gözlerime resmetmişken yok olup gidecek
Peşinde koşup, tökezlediğimiz o sevmeler yok olacak
Yitip giden zamana mı yoksa
İçimde uyuttuğum acılara mı yanayım.?
Sen söyle.!



Bilirsin sen kadar özgürlük sevdalısıyım
Özgürlük her zamanki gibi yanı başımda
Biraz yoğunluk
Biraz pişmanlık
Kırık, dökük sevmelere rağmen
Hayatı ve özgürlüğü sevdim



Çoğu kez soluğumu kırdım nefes nefese
Dimdik, tökezlemeden sana koştum
Onca yorulmuşluğa rağmen
Özgürlüğümü sen kadar sevdim
Düşüp, kalktım yüreğine tutundukça
Her yara gözlerimi şahit tuttu sevgili.!



Sağım, solum pusuyken
Kıyılarıma vurup durdu özlemler
Yasaklarını delmek gerek gitmelerin
Üşüdüm kâh yakınında, kâh uzaklığında
Üstüme yürüyen yokluğunda
Ki; her yara gözlerimi şahit tutmuşken
Yoruldum
Bence dön gel sevgili...