Her Yer Benim Yalnızlığımdır Artık

Kandilin gölgesinde kaybolmuş bir hayat
Son damlasında yandı
Söndür(e)medim..!
Feri kaçmış akşamlara inat.

Maziyi soyduk bir gece yarısı ansızın
Bilinçsiz bir umutla
Dolunaydan çaldığımız bir an'dı

/Sustun
pustum geceye/

Gözlerimin içine baktın öylece
Tıpkı masum bir çocuk gibiydin
Lakin; Biliyorduk ikimiz de
Masum değildin

Hayali bir fener gibi
Sıyırdığımızda soru işaretlerinden geçmişi
Pusların ardına saklandı hüznün
Ünlemleri düne dair.

Bir ağız kavafı yapıştı sanki dilime sonra
Ki bilirsin;
Zerre kadar düşmez yüreğime intikam duygusu
Yalnızca ayrılığa kustum

İçinde feryat figân kanayan,
Yanında vuslat şarabı ile sunulan sahranın
Hangi isyan ödeyebilirdi hesabını!
Bir dikişte içtim.

Yazık!
Ceplerin boştu
Ödeyemedin.

Ardından takvim yapraklarından çalınan
Eski bir kırk beşlikte ses buldu gece

Sislerin ardında üşüyen sözlerde takıldı nefesi(n)
Tıpkı bir sağanak gibi yağıyordu bam telinden
Müziğe eşlik edercesine çınlıyordu sesi(m)

'.........Meğer bu bir oyunmuş, kolay oynanan
Yalan, yalan, yalan ...
.........Oysa gerçek faklıymış uyandığım an
Anladım ki sevgi koca bir yalan....'

Düşündün(m)..!

Biliyorduk
Yaz'ın kapısı kapanmıştı çoktan

Açılır mıydı?
/mucize sandığım/

Kış;
Avuçlarından tıpkı kara bir bulut gibi
çöktüğünde üstümüze
Okyanusun maviliklerine kanat çırpan
göçmen bir kuştun.
Kanadında mim ağıtlarda kaybolan
ben bir serçe.

Gittin
Sönsün kandil artık
Bitti(n)

Ve anladım ki o an
Sen; Merhameti eksik, azameti yıkıcı koca şehir
Başında kavak yellerine ram
Tsunami gibi iki şehir yuttun
Doymadın

Gelme üstüme üstüme artık
Senin dolaştığın her yer bana bir tuzak
Geçtiğin yollara bir bir dökülür eteğinden
ezeli yalnızlık.


28 Aralık 2009 İzmir