Her Yerde Sen

beni unutalı çok oldu
varım yoğum sen oldun
kalbimi ellerine verdiğim zaman dün gibi
ferman gibi yazdım saman kağıda
uçağa binmeden vermiştim o şiiri
tek nüsha
ben bile hatırlamıyorum yazılanları
tek bildiğim kağıda kalbimi katladım

aşkı aramazken buldun beni
beni anlamaya çalışan tek kadın
sevdiğini duyamadın adam gibi
korkular değildi sözcükler
alışık olmadığım durumlardı sözcükleri peşi sıra sıralamak

belki yaş görünmedi gözlerimde
hep ağlayan bir kalp bıraktın ardında
susmayıp sinir etti bedenimi
yağmurlarda ağladım belli olmasın diye
ayrılığın acısı sigaramın son nefesi gibi acı

bardağımda belli olmasın diye sakladığım vişneye karışık acı tat
geçiremedi acı yokluğunu
görünmedi sevdam dilimde
gözlerim doldu hep ayrılık zamanı
kavuşmak kaç mevsim sonra

millet gün sayar biz mevsimleri saydık
şehrimiz değişti her buluşmada
sevdamız kanadı geçen zamana
sarmaya çalıştık kanayan özlemi

alışamadık biz ayrılığa
sana benzeyende yok bu alemde
senin gibi beni sevecek bi aşkta yok
sen yoksun ki hiç

kokun nasıl yer ettiyse
o kokunun peşinden giderken sen ol istedim
zihnimde sen gözümde sen bende sen
sen sen sen
hep sen
her yerde sen