Herdaim Sen

Çigligin çigindan kurtuldu gidisin
Ask hüzarimin duvarlarina siva çekerken
senden ciseli yagan yagmurun selinde kil utandi
kurakliga ugramis umutlarin çölünde amacim sirsa
terk edilisinin isyani sevgimi ütülerken
gerçekler kendinden süphe etti,
her sey her seye aklanip agladi
demin en kesif aninda anildin
islendin dislandin ama utulmadin
Bu hüzünlü qalbim, gidisine isyan
Hep senin adin yazilir gök kubeye
her misrada, gidisin batti gözlerime
sen nakarat'da aglamanin son hecesinde
Uyum, huyuma, sözün özüme kenetlendi
çürüdü acimasiz her kaçisin yapragi
geçtim tüm devrik terk edilislerden
koynunda büyüdügüm ilhamlarim akarken
Bugulu hisslerim var dönmemenin sensizlik ekseninde

Sorular yamacinda neden qalbimin küresinde degilsin hala,
Neden ayni mevsimin ilk açilan papatyalarimi kopardin,
Neden atesledin bagrimin en yanik yerine.
Neden gittin en gidilmez anlarin en anlatilmazinda,
Ezber edilmis sevmelerimde siirler yürümüyor!!!
Sular sulara suskun aska aska unutkun ve yutkun
Unutulma vazgeçti gönül iklimsizligime!!!
Oysa vazgeçis, özleminde taaa eskiden, ey zalim
Keskelerimin dolayli eksenine gözyaslarim da eklend
Sel götürdü sensiz olan her seyi,
Sürüklendim, atildim, gönül fermani kanaat getirdi
Beni tümden terk etmenimi bekledim.
Susmayi ezberledim
Kavusmaktan kaldim
Gelmeye çalistim, aradim, kiminleydin, neredeydin
senden kaldim, yürek yarasi hirpaladi, harap etti
Kin özleme dönüstü, hasret daglar kadar, seni geçtim,
Kendimi geçemedim
Bu sonsuz nurun son nurunda sular akarken
Bir damla sevginin mutlulugunda yeninden yasat beni!