Herkes Öldürür Kendini

Kimileri bir cenazenin arkasından
Kapatır hayata bakan penceresinin perdelerini
Kör bir mum ışığı çerçevesinde saklı gözleri ile
Hep aynı döngü içinde eskiyip gider kendisiyle

Ömürünün katili olur zaman
Önü yol uzun geniş şemasıda belli
Her kapının ardındaki belirsizlikmi nedeni

Kimileri bir kariyer uğruna tüketir kendini
Yaşanması gereken hayatının içindeki aç isteklerinin
Bakışlarındaki dalgın özleyişler bunamıdır
Yoksa dizginleyemediği inat uğruna tükenişimi

Arda kalanları dönüp tekrardan yaşamak zor
Herşey mevsiminde güzeldirder şair
Kışı yaşarken yaza hasret kalırmışsa ömür

Kimileri boş bir hayale dalar dalgıç gibi
Acemi kulaçlar atarken kumar masasından çıplak kalkar
Hayatına ektiği mahsulünü hasat edemeden
Eksinin altında sıfıra düşmüş ömrü

Yeniden herşeye başlamak zor
Tekrardan aynı süzgeçin içinden geçmek
Ve nefes alıp o havayı tenefüs etmek

Kimileri aşkı arar renklerin arasında
Farklıdır her adamın renginin mayası
Seninle yoğrulduğunda tutmaz hayatı
Çünkü kırmızısın sen katarsın ömrüne mor adamı
Değişir hayatın rengi olursun gül kurusu

Aşkı bulan adamlar kendi rengine sahip olurlar
Onlar farklı değil aynı renkten hayata bakarlar
Ölene karar huzuru mutluluğu sevgiyi koklarlar