Herşeye Rağmen

Gece sessizliğe bürünüp,nihavend geçerken aheste,
Sen beste ol ben güfte,meşk edelim tatlı sözlüm.


Sızlarken yürekler süzülürken gözlerden yaşlar,
Sen canan ol ben can,sarıl bana sevda gizlim.

Bencilleşirken insanlar,bir güzel sözü kıskanırken,
Sen şair ol ben şiir,söyle bana şirin sözlüm.


Unutulurken verilen sözler,bu yalanlar diyarında,
Sen kalem ol ben kağıt,yaz beni doğru sözlüm.


Sevginin güzelliğini duymaya ihtiyacım var,
Sen bülbül ol ben de gül,söyle bana şiir sözlüm.


Sevdalar maddeleşirken,paraya aşıkken yürekler,
Sen leyla ol ben mecnun,yanalım beraber ateş közlüm.


Sevdim diyenler ayrılırken gurbet misali,
Sen mızrap ol ben de teli titret beni kırık sazlım.


Kaçarken insanlar birbirinden mahşer misali,
Sen maşuk ol ben aşık,al kollarına dil nazlım.


Sönerken bütün ışıklar, düşerken bir bir maskeler,
Sen güneş ol ben dünya ışıt beni nur yüzlüm.


Biterken bir ömür harcadık nelerin uğruna,
Sen toprak ol ben beden,ört üzerimi temiz özlüm.