Herşeyi Özledim
mısralarıma sığdıramadığım bu sevdayı
sanada anlatamam ki
adını bile koyamadığım bu aşkın
resimlerine bakıyorum her gece
gözlerimde çiselenen yağmur damlaları
bardaktan boşalırcasına bile yağmıyor
nedenmi? birgün değil hergün çiseliyor gözlerim
uzanıpta dokunamadığım gözlerini özledim
bakıpta göremediğim yüreğini özledim
ben seni özledim
yüreğime sessizce inen birşey vardı
eski hikayeleri anlatır sevdayı yaşatırdı bana
artık roman gibi inip ayrılığın karanlığını anlatıyor
anlıyormusun bilmiyorum ama yüreğim o sessiz karanlığı yaşıyor
yanlız değil seninle sadece seninle
korkusuzca her gece savaşıyorum yüreğimle
hani bi sessizlik vardırya şehrin dağlarında
hani eteklerinde ağlayan kurtlar
işte yüreğim her gece o sessizliğin dağlarında
uyuşan vucudumda hissedilmeyen acıyı bile özledim
özledim ben çok seni özledim.
özlendin
🙂
yazmayın bu adar hüzün ya içim burkuldu:(
her şairin kaderi olsa gerek hüzünle an be an sveişmek...
tebrik ettim çok sevgiler