Hevesim Kalmadı Artık

Hevesim Kalmadı artık

Değişik düşüncelere bıraktım kendimi
Ruhum bedenimde değil sanki
Yağmurlar yağıyor geçen günlerime
Hafif yaşlar dolandı gözlerime
Hevesim kalmadı artık hiç bir şeye
Kalmadı beynimde yaşamam için bir gaye
Oysa vardı bizimde gelecek adında bir türkümüz
Bizimde vardı tertemiz bir gönlümüz
Ama başlamadan bitirildi sözümüz


Bir an mazi kitabını alıyorum da elime
Duygulanıyorum be nerde o günler
Dostlarımızla gezerdik doyasıya sokakları
Dostlar evet dostlar arkamızdan haince vuran dostlar
Kuşlar bile gülüyor bu perişan halimize
Mutlu olsun şimdi bizi bu halde bırakanlar
Düşünüyorum da nede severmişiz biz o zamanlar dünyayı
Meğerse ta baştan yapmışız biz hatayı


Hevesim kalmadı artık hiçbir şeye
Kalmamış takatim kalmamış tutunacağım dalım
Bilmiyorum nedir ki bu benim halim
Ben bunları görecek adam değilim
Elimizden alınmış masum düşünceler
Her akşam dökülüyor işte böyle cümleler
Sigara üstüne sigara yanıyor
Günlerimiz yaralara merhem aramakla geçiyor


Ey dağlar taşlar o güzelim kuşlar
Bari siz anlayın beni gelin yardım edin
Yalnızlık kötü gelin benimle muhabbet edin
Çok iftiralarla yüzüme vuruldu
O çocukluk günlerim kayboldu
Biriktirdiğim azınlığım tükendi kayboldu
Gelinde beni teselli edin
Çöktü bu delikanlı vücut
Ne olur bana bir ilaç söyleyin


Hadi gidiyorsun ey Mahmut
İlginç yerlere götürüyor seni bu yaşadıkların
Artık ağlatamayacakmış seni dostların
Mezar diyorlarmış bu ilgin yere
İftira duymayacakmış artık kulakların
Bir zavallı yalnızlık düştü garip yüreğime
Sönmeyecekmiş hiç içimdeki yangın