Hezeyan

Gözlerinden bulaştı
bana bu ince hastalık
çocuksu içlenmelerimin kıyısında
kağıttan bir gemi yüzdürüp
bir avuç hayal yüklü
haddini bilmez cesaretimin bedelini ödüyorum
Sisli sabahlarda kaybettim
son aşk melodilerini
Arzularımın arsız denizinde
tükenmişliği bile tükettim
Ruhum kanayarak ödüyor
prangalı düşlerimin vebalini
Anla beni sevgili
yokluğunda varlığımı
varlığında yokluğumu hissettim
Kendi çağırdıklarıma benzemiyor
bu hezeyan Tanrı misafiri

Asil ruhum
yediremiyor kendine
avam kelimelerin sandukasına bakmayı
Ya ezelden ebede aranan gerçek oradaysa?
Ya bu gerçek
sadece gözden düşen bir damlaysa?

Ruhum ateşler içinde titriyor
kustu kusacak içindeki tüm karanlıkları
Başka bir yerden değil
bu ince hastalık
bana gözlerinden bulaştı