Hiç Demedin Düştüm Şehevi Derde (muzur Neşriyata)

Romanında, şehvani arzuları, ettin konu!
Bazen kat, kat soyundurdun, bazen giydirdin donu.
Düşünmedinmi? bu işin, nereye varır sonu!
Dedin *at oynatırım ben, bu elde*
Hiç demedin bura islami belde.

Böbürlenerek dedin! * benim bu romanı yazan*
İmanını, yaprak gibi, kuruttun. mevsim hazan!
Arasıra kış yaptın, üşütüp titrettin bazen.
Dedin * at oynatırım ben bu yerde*
Hiç demedin, düştüm şehevi derde.

Ana olan kadınlara dedin * ateşli dişi*
Dedin bu * bu romanım emsalsiz, bulunmaz eşi*
İnsanı çıldırtacak, bir sözle yaptın girişi.
Dedin * at oynatırım ben bu elde*
Hiç demedin * bura islami belde.

Şeytan ile nefs ikilisine, ettin iştirak!
Ortağın ikili usta oldu, sen ise çırak.
Şeytanla nefsi besledin, imanın kaldı kurak.
Dedin *at oynatırım ben bu yerde*
Hiç demedin *düştüm şehevi derde.*

Neden bulunmuyor, seni durduracak bir merci,
olsaydı zaten çoktan, tutuklatırlardı gerçi,
Çıplak kadın resmiyle, süsledin dış ile içi.
Dedin *at oynatırım ben bu elde*
Hiç demedin * kanun vardır bu yerde.*

Dedin *Elimdedir bu kuklaları oynatan ip*
Kitabına birde ad verdin. *Özgür yaşayan tip! *
Şehvani yazılarla, gençliği ettin tahrip.
Dedin * at oynatırım ben bu yerde*
Hiç demedin *ben düştüm sapık derde.*