Hiç Gitmeseydim Kendimden

Ay, düşlerde şehvetli bakışıyla dehşet saçıyor
Beni kucakla ölümüne, virüs gibi gir kalbime
Dudaklarımda kurumuş gül, sırıtmadan gül
Aşk korkar benden kaçar
Sarmaşık hayaller beni sarar dört bir yanımdan.
Uzaktayım, dalar giderim kokmuş düşüme
Boşu boşuna çırpınma,çokta koymadı bu bana.
Kimsesiz bir ses haykırdı küf tutmuş kulaklarıma
Gözlerden akan çamur deryası koynuma girerken
Ağlar sevgili benden bilir acıları
Kanar ellerim, beni uyandırır yapmacıklı hareketlerle
İçime düşer ölüm meleği
Sitem edemem bile doğduğum geceye
Şizofren topraklarda gözlerim kanarken
Bulurum belki bir gün nefretimi yüzlerinde.
Düşüncem sen der, kalbim seni özler
Keşke hiç gitmeseydim kendimden
Kavgalarda kendimi dövmeseydim hunharca
Özgürlüğü bırakıp kapkara zindanlarda
Açtırmasaydı erkenden gözlerimi ölüm....