Hiç Kimsesizliğim

Yapbozdan Bir hayat var önümde.

Parçalarda ailem eksik,

Sevdiklerim eksik,

Ben eksik.


İntihar mektupları yazıyorum 

Bir umut beklediğim yarınlarıma 

Kendimi kendime anlatıyorum;

Keşkelerim, hüzünlerim, kimsesizliğim..

Gittikçe artıyor yorgunluğum 

Çoğu zaman dayanamıyorum 

Pes ediyorum.


İntihar mektupları yazıyorum kendime.

Umut, içimin hiç uğramadığım bir köşesinde.

Yolunu, adresini bile bilmiyorum.

Her yol hüzne çıkıyor 

Nereye gitsem hüzün karşılıyor beni

Başka kimsem de yok zaten,

Bunca sevdiklerim arasında!

En zoru da bu zaten;

Bunca kimsem arasındaki hiç kimsesizliğim.


İntihar mektupları yazıyorum kendime 

Dayanamayıp dökülüyor gözyaşlarım 

Kendime bile anlatamıyorum hiç kimsesizliğimi 

En zoru da bu zaten,

Bunca kimsem arasındaki hiç kimsesizliğim.


07 Kasım 2022 21 şiiri var.
Yorumlar (4)
  • 16 ay önce

    Hepinize çok teşekkür ederim yorumlarınız, desteğiniz için. Saygılarımla 🙏

  • 16 ay önce

    Kutlarım güne değmiş şiirinizi Oğuzhan bey,

    Saygımla...

  • 16 ay önce

    Bir çizim heykel var-anonim sanırım- bir insan kendini yontarak yeni bir benlik -bence kendi özünü-inşa ediyor, her ne yaşıyorsak kendimizi bulmak adına, göğsünüzü ve dimağınızı açıp yürümelisiniz.

    Tebrik ederim

  • 16 ay önce

    Tezer Özlü şiirlerini pek sevmezdim,o dönemin koşullarında daha aydınlık günler yaşanırken. Sonraki dönem Nilgün Marmara. Dönem dönem bu hisle yazılan şiirlerin etkin olduğunu düşünüyorum.

    Anlatım güzel .

    Esen kalın.