Hiç Olmadığım Kadar Çocuğum Bugün

Köyümün yıkıntılarından,tel arabam çıksa.
ve benimle yine bugün hasan,
ahmet, memet, ömer,gözyummacılık oynasa.
kuruçay da söğüt ağacının kovuğunda,
ben saklansam,onlarda beni arasa...

Peynir ekmek domates katığımız olsa,
çimsek yine ganiseriğin gölünde.
ayağımı yeşil yosunlar sarsa,
ne olurdu bugünlük yüreğim çocuk olsa...

Ben hala küçüğüm değil mi baba,
hani güreşirdin,nasıl da yenilirdin mahsustan.
ve ben halen miniciğinim değil mi anne,
ne olur bana bugün çok büyük anlamlar yükleme...
yani kırkdördüm de olsam bile...

Yine oynarken düşsem de,
keşke hep dizlerim kanasa.
hani o derin sızılar yüreğime hiç uğramasa.
keşke elimde ki balon yine gök yüzüne uçsa,
ve gözlerim sadece ona ağlasa...

Dilim şimdi ki gibi dönmüyor du evet,
şimdi bu aciz şiirim benim yerime yalvarsa.
ben hiç olmadığım kadar çocuk olsam bugün anne,
kızmayın sakın ellerim ne yaramazlık yaparsa,
bugün sakın kızmayın kalemime,
aklına her gelen densizliği bile yazarsa...
bugün yirmi üç nisan,
hiç olmadığım kadar çocuğum nasılsa...