Hiç Zamanı

önce ay ışığı
sonra kendileri geldi gecenin içinden
montlar ve hayli sıcak tutan
hayaller asıldı askılığa
sigaralar telefonlar cüzdanlar
ve bir başka hayatta yakılması gerekecek umutlar
sehpaya kondu
kıvırcık saçlı Deniz geldi aklıma
o yalnızlığını da koyardı ortaya
bilhassa öpüşürken
birkaç ömre yetecek kadar üstelik
şişeler açıldı
selamlar verildi
ortada özlemek için hiçbir neden yoktu
ama özlüyordum işte
senden başkasını sevmeyi
kadehler kaldırıldı havaya
sevip de kaybetmek zorunda kaldıklarımıza! dedi
bir kadın sesi
hiç zamanı değildi ama ağladım
hiç zamanıydı belkide, piç edilmiş hayatlar için
ben farkında değildim...