Hiçlik

Kalabalık içim...
Herkes avaz avaz
Ama duyan yok kimse kimseyi
Herkes sessiz çığlık bırakıyor bir köşeye

Zifir karanlık gibi güneşin alnında
Görmüyor kimse kimseyi
Bir bir dökülüyor umutlar kirpiklerinden
Kimse tutamıyor düşlerini

Küçük küçük adımlar...
Herkes koşuyor
Kimsenin bir yere yetiştiği yok
Oldukları yerde sayanları görüyorum

Neden mi?
Çünkü; bencillik insanların,
Hislerini, düşlerini,
Gözlerini, duyacakları gerçeklere
Kapı kapatmış.

Ne mi olmalı?
Sadece gülüp geçmeli hallerine..