Hiçlik Ülkesinde Bir Hanımefendi

O koca koca serüvenleri
nasıl aşıp da geldin, bu sükunet ovasına
Nasıl dayandım ben bu kadar dize sana
Yorulmuştum buruk dudaklarını okumaktan

hizmetçiler! kimsesiz bir şiirle yıkayınız hanımefendiyi!

Sen yokken bir infilak çiçeği büyüdü buralarımda
hiç bir dün bile, dönüp de arkasına bakmadı yarına
Susadıkça, hani, senin çok sevdiğin okşanmış aynalardan içtim
Bir tek toprak dışında kimseye bahsetmedim senden

hizmetçiler! hanımefendiye ayrılık sonrası itiraflardan getirin!
Uzan lütfen. Yüzlerce rüya diktirdim senin için.
uzun uzun, çok uzun gözyaşı ipliklerinden

Sen yokken, devasa ve özlem dolu bir kinaye yaptırdım halkıma
sırf bir gün, işte bu bakir tahtıma geçersin diye
bir gün ülkemdeki tüm hüzünler sadece sana biat etsin diye

ondandır bunca renkli teraneler, alımlı yalanlar
uydurulmuş gösteriler ve içimdeki seni serbest bırakmam

hizmetçiler! hanımefendinin kalbini giydiriniz hemen!
ne olur, hatıraların bandırıldığı cümlelerle
çok soylu görünsün istiyorum bu melun gecede

demek geldin, nefesimi alıp da kaçtığın o bakışlarımdan
demek geldin, sana inanmalarımdan, zehirli masallardan
bir ölüm daha gecikseydin, parçalanacaktım nedensizliklerimde
demek geldi yokluğun, sana unutkanlığımın son yudumunda

hizmetçiler! hanımefendinin uykusu gelmiştir,
yüzlerce renksiz çarşaf hazırlayın, bir bitmişliğin sonuna dürün

demek geldin, senin için en unutkan hayalimden çaldığım boşluğa
sonsuz bir hiçlik ülkesi burası.
sırf senin yitişin, bir gün gelir diye kurdum ülkemi.
şükürler olsun gelen kalbin değildi bu sefer.

hizmetçiler, hanımefendiyi hiç parlamayacak bir masala gömün
beni de uyandırın artık bu şiirde...