Hicran

Hicran

Dünya denen sürgünümde
Sebepsiz bir ateş vardı
Beni yakan düğünümde
Beyaz hicran akıyordu

İçe attım kederimi
Matem sardı her yerimi
Anlamadım kaderimi
Acı sızı ekiyordu

Bilmem benden ne istedin
Ağrı asan yeis dedin
Ölüm yüzlüm sen ne idin
Her gün canım çıkıyordu

Yalan oldu temellerim
Hem yüreğim hem ellerim
Esra Büşra emellerim
Dönmüş bana bakıyordu

Acı verdin pare pare
Alev alev ben biçare
Ey Allah'ım sende çare
Bağı bozmuş yakıyordu

Beni yaktın çılgın deli
Ne eş oldun ne sevgili
Zehir ettin gurbet eli
Zalim yuva yıkıyordu

Micingirt der sen sazıydın
Sıcak evin ayazıydın
Ölüme de sen razıydın
Halden hale sokuyordu

23.12.08 Bursa

Alay Rençber'e ithaf...

Bu şiir Esra Ve Büşra'sını sebepsiz yere babasız bırakan bir sorumsuz duygusuz ve vefasız annenin terk edip gitmesine şahit olunup kaleme alınmıştır.