Hicranlı Ağıt

Bülbüller sustu, bağban yasta, hicran ağlıyor
Hazan vurdu da, bostan yasta, hicran ağlıyor.

Ne gül kaldı, ne gonca, hüzün çöktü gülşene
Gönül âh ile nâlân, yasta hicran ağlıyor.

Tuzağa düşmüş bülbül, habersiz düştüğünden
Âzât için durmadan yasta hicran ağlıyor.

Bekleyen akıbetten kurtuluş mümkün değil
Eleme düştü de can, yasta hicran ağlıyor.

Dert istilâ eyledi, şifa uman kalplerin
Figanı cılız, yavan yasta hicran ağlıyor.

Yalvarıyor ümitle, harcayarak gücünü
Duymuyor diye cânan, yasta hicran ağlıyor.

Ömrünü israf etmiş, bakıyor da geriye
Nedametle perişan yasta hicran ağlıyor.

Hep vefakâr olmayı düşünmüş olamamış
Yaptıklarına pişman, yasta hicran ağlıyor.

Sarılmış çâre diye ağyarın mihnetine
Yaralanmış ruhundan, yasta hicran ağlıyor.

Ne derdi varsa garip dalmış hüzün seline
Şu ASGARİ umutla yasta hicran ağlıyor.