Hikayelerdeki Masum Çocuk

Herkes gibi
Çocuktu
Ruhu örselenmiş
Anılarında darbe yemiş
Mutluluğu hep bekleyen bir çocuk

Hafif dalgalı
Simsiyahtı saçları
Yüzünde masumiyet gizli
Yüreği sevgi dolu

Kimi zaman eli-yüzü kirli
Giysileri perişan
Bir lokma ekmek elinde
Yinede gülümseyerek bakar hayata

O bir çocuk
Meleklere eş
Uyurken büzüşen dudakları
Korku içinde fırladığında
Dağılan yatağıyla savrulan bir çocuk

Üzerine sinmiş korkuları
Telaşlı
Tedirgin
Kirli
Ürkek

Anasından sevgi dilenen
Karanlık gecelerde ışıl ışıl gözleriyle
Uykusuna misafir masal bekleyen
Mis gibi kokan teniyle bir çocuk

Hazinesi yüreği
Değeri sevgi
Umutları tükenmeyen
Çaresizliğin bile pes ettiği çocuk

Hastalandığında ateşlenen
İç çekişleri olan
Hıçkırıklara boğulan
Başucunda anasını isteyen

Poliana'yı merakla okuyan
Onun gibi mutluluk oyunu kuran
Dünyasında kötülüğe yer olmayan
Kibirsiz yalın bir çocuk

Rengine hayran olduğu
Yedikçe bitmesini istemediği
Dudaklarında ruj gibi belirdiği
Elma şekeri en çok sevdiği

Yağmurlu havalarda ıslanmak isteyen
Çamurlarla debeleşen
İçinde saflığın filizleri yetişen
Herhangimiz gibi sıradan bir çocuk

Düştüğünde dizi parçalanan
Canı yanınca anam diye ağlayan
Zengin fakir diye ayırt etmiyen
İnsanları insan olduğu için seven

Bahçesinde
Kulübede
İçinde hayvan sevgisi olan
Çok sevdiği dostu karabaşıyla oynayan
Harçlıklarıyla bakkaldan süt alan masum çocuk

Önlük üzerinde bir okula gidişi var
Kocaman yüreği olan
Saygısını defalarca katlayan
Büyüdüğünde öğretmen olmak isteyen çocuk

Sıradan mı?
Özel mi?
Bilmeyen
İçi dışı bir olan
Sıkıldığında göz yaşlarını kullanan çocuk

Tahtadan kendine bebek yapan
Üzerini çullarla kaplayan
Oyuncağına sevgi aşılayan
Konuşmasada bebeği
Onunla duygularını paşlattığı bir çocuk

Serpildi
Büyüdü o çocuk
Genç kız oldu
Sevdalandı
Hemde öyle bir sevdalandı ki!!!
İnsanlara güveni ortadan kalktı
Acılarına tuz basıldı
İhanete uğradı
Yalanı dolanı hayatına sokmayan biriyken
Aldatıldı
Duyguları karalarbağladı

Hayalleri çamurlandı
Ruhu örselendi
Beyni karışık
Herşey dağaldı
Allakbullak bir hayat
Usandı
Büyümenin zor olduğunu
Taşlı yollarda savrularak anladı

Şimdi öylesine yaşayan
Umutlarına setler konulan
Hayatından hep çalınan
Gülmeyi seven
Gülmelere hasret kalan

Çocuk büyüdü büyüdü
Saçlarına karlar yağdı
Asebi benliği zırh yaptı
Her şeyi dağınık
Kendisini kandıracak kadar yalancı

O işte o çocuk
Ne kadar da büyüse yüreğinde eskiden kalma bir çocuk yaşar...

Bir yerlerde hep birşeyler gizlenir....
Örselenen ruhlar açığa çıkıp haykırmayı bekler...
Niyet çeker kaderinden gülmeyi ister..
Zaman en iyi çaredir denilir oda zamansızlığa yenik düşer..


22/04/2012
Hazanın sürgün ettiği zaman
İzmir